De Hagelandse 101 wandelen: zo hou je het vol

“Vorig jaar wilde ik meedoen aan de Dodentocht, maar om medische redenen viel dat plan in het water. Daarom deed ik de Hagelandse 101 in de plaats. En daar ben ik heel blij om, want het parcours is prachtig en heuvelachtiger dan de Dodentocht. Bovendien is de wandeling rustiger en de sfeer relaxt.”

“Ik heb altijd veel aan sport gedaan en sinds drie jaar wandel ik. Ik ben een vroege vogel: om vijf uur ben ik uit de veren. Enkele keren per week maak ik dan een stevige ochtendwandeling, tot ongeveer zeven uur. Dat brengt rust in mijn gedachten, en zo begin ik met een fris hoofd aan de dag. Bovendien bleek het de ideale training voor de Hagelandse 101.”

“Toen de deadline naderde, wandelde ik ook lange afstanden in het weekend, tot 25 kilometer.
Ik legde één keer 40 en één keer 50 kilometer af. Dat lukte vlot, dus ik had er vertrouwen in. Ik kreeg tijdens mijn voorbereiding geen last van blaren, maar kwam wel een keer met blauwe tenen thuis.” 

“Het ging veel beter dan ik verwacht had! Het parcours is schitterend. We wandelden langs velden, bossen, water en dorpjes. De hoogtemeters maakten het vermoeiend maar heel leuk.”

“Ik heb de tocht in mijn eentje gewandeld, omdat ik graag mijn eigen tempo wilde aanhouden. Ik hield op mijn sporthorloge in de gaten hoe snel ik ging. Regelmatig deed ik een babbeltje met andere wandelaars. Na een bepaalde afstand heeft iedereen z’n tempo gevonden en kom je steeds dezelfde gezichten tegen. Verder luisterde ik muziek, dat hielp om mijn verstand op nul te zetten en gewoon te blijven doorgaan.”

“Ik heb nooit gekeken naar de totale afstand die ik nog voor de boeg had, maar deelde de tocht op in kleine stukken, op basis van de bevoorradingsposten. Die lagen zo’n 8 à 10 kilometer uit elkaar. Zo werd het behapbaar. Ik wilde de eindmeet binnen de 20 uur bereiken en dat is gelukt: na 19.58 uur stapte ik over de streep. Heel ontspannend om zo lang te wandelen, ik kwam helemaal zen aan.”

“Toen de zon opkwam, halverwege de wandeling, liep ik helemaal alleen op een heuvel, met zicht op het dal. Het licht zien worden, gaf me een enorme boost.”

“Ik heb niet echt moeilijke momenten gehad… Ik had wel wat last van blaren – daar was geen ontsnappen aan – en stopte dan telkens om ze te verzorgen. Ik ben in totaal zo’n 40 minuten verloren aan voetverzorging. Maar eens ik weer verder wandelde, viel dat allemaal wel mee. Rond middernacht voelde ik mijn oogleden zwaar worden. Gelukkig kwam ik na een half uur bij de volgende bevoorradingspost en verdween die vermoeidheid.”

“Ik ben blij dat ik meegedaan heb! Ik wilde die afstand één keer in mijn leven gewandeld hebben. Maar toen een vriend enkele dagen nadien meldde dat hij dat ook wel eens zou willen, kriebelde het bij mij natuurlijk meteen om opnieuw mee te wandelen…”

“Ik hou enorm van de natuur, van het simpele leven, back to basics. Dat geeft mijn fysieke en mentale gezondheid een boost. In mijn honger naar avontuur kamp ik met een saboteur: ik heb reuma en fibromyalgie. Wat ik zou willen kunnen, botst daardoor vaak met wat ik in werkelijkheid aankan. Dat houdt me niet tegen om mijn lichaam uit te dagen, maar dan op maat: zo besloot ik de Hagelandse mee te wandelen en koos ik voor de 55 kilometer in plaats van de 101.”

“Tijdens de zomervakantie maakte ik een trektocht in de buurt van Chimay en ging ik op een packraft-avontuur in Luxemburg. Die wandelervaringen wierpen zeker hun vruchten af. Verder ga ik dagelijks op stap met mijn hond en maakte ik kort voor de Hagelandse enkele wandelingen van zo’n 20 kilometer. Bovendien zet ik op een gemiddelde werkdag in de winkel ongeveer 12.000 stappen.”

“Het ging beter dan ik zelf verwachtte! Samen met een collega begon ik ’s ochtends aan de 55 kilometer. Ik vond het leuk om dat samen te beleven. Ons wandeltempo liep gelijk, we hebben veel gelachen onderweg en pepten elkaar op als het wat moeilijker ging.”

“We vertrokken om 8 uur en kwamen om 21 uur aan bij de finish. We hebben er dus lang over gedaan. De pauzes aan de bevoorradingsposten vonden we iets té gezellig, dus daar verloren we veel tijd. Je kan daar iets drinken, even zitten met muziek op de achtergrond. Op een gegeven moment kregen we door dat er vooral supporters aan die tafeltjes zaten - en dat de deelnemers sneller doorwandelden. Toen zijn we er ook maar vlug vandoor gegaan, haha!”

“De Hagelandse is heel goed georganiseerd: de route is duidelijk bewegwijzerd en de bevoorrading onderweg is tiptop. De sfeer was gemoedelijk en de route is prachtig.”

“Ik vond het heel leuk dat de route vooral over onverharde wegen loopt, door weides en bossen. De omgeving is heuvelachtig dus onderweg kregen we regelmatig fraaie vergezichten te zien. Wandelen over kronkelpaden geeft me een gevoel van vrijheid en van avontuur: heerlijk! Het was ook fijn om andere mensen te zien wandelen. We waren daar allemaal met hetzelfde doel, dat creëerde een sfeer van verbondenheid.”

“Na zo’n 25 à 30 kilometer begon ik echt pijn te voelen. We hebben ons enkele keren afgevraagd: waar zijn we toch mee bezig? Maar zelfs toen konden we nog lachen. En ik had amper blaren, dankzij de WandelWol die ik tussen mijn tenen gestopt had: die zorgde voor comfort. Zo blij mee!” 

“Met grote glimlach en véél voldoening! Ik ben trots dat ik het aankon en dat het zo goed meegevallen is. Op naar het volgende avontuur!”

1.     Ga gewoon op pad. “Iedereen kan wandelen. En het doet zoveel deugd voor je lichaam en geest. Wandelen heeft alleen maar positieve effecten.”

2.     Loop je wandelschoenen goed in. ‘Omdat ik wist dat het niet ging regenen, hoefde ik geen waterdichte schoenen te dragen. Ik koos dus voor schoenen die optimaal ademen, zodat mijn voeten droog bleven – dat helpt om blaren te voorkomen. Mocht er regen voorspeld zijn, had ik lage wandelschoenen met Gore-Tex gedragen.

3.     Train op hoogtemeters. “Zodat je vooraf al weet wat dat doet met je benen en knieën.”

4.     Deel de wandeling op. “Kijk naar de bevoorrading en breek je wandeling in kleine brokken. Dat maakt mentaal een groot verschil.”

5.     Wissel van sokken. “Halverwege de tocht is er een wisselpunt van de bagage. Je kan er bijvoorbeeld verse wandelkleding, sokken, wandelschoenen of een tandenborstel laten leveren. Ik heb daar van sokken gewisseld, zodat ik terug met droge voeten op pad kon.”

6.     Neem niet te veel eten mee. “Je krijgt bij de Hagelandse 101 meer dan genoeg snacks. Dus stop enkel het meest noodzakelijke in je rugzak, want je sleurt het de hele afstand lang mee.”

7.     Draag een sporthorloge: “Een fijne compagnon om zelf in de gaten te houden hoe ver je al bent, hoe snel je stapt en hoeveel stappen je al gezet hebt. Dat motiveert!”

•    Regenjas: “Die heb ik gelukkig niet nodig gehad, maar in dit land weet je nooit…”

•    Fleece: “Een dunne fleece voor ’s nachts weegt weinig en neemt amper plaats in.”

•    Wandelstokken: “Die helpen de belasting over je lichaam te verdelen. Een enorme hulp.”

•    Wandelsokken: “Wissel om de 20 kilometer van sokken. Dat is een must om blaren te voorkomen.”

•    Wandelwol: “Dat biedt zoveel comfort en helpt blaren te vermijden. Topgerief!”

•    Drinkflessen of een CamelBak met voldoende water. Ook handig om mee te nemen: tabletten sportdrank om in je water te doen.”

•    Snacks: “Altijd handig om op zak te hebben voor een flauwte tussendoor, al krijg je bij de bevoorrading eigenlijk voldoende.”