De zes mooiste langeafstandspaden van Europa

De Escapardenne verraste Arne aangenaam. Hij noemt het de ideale tocht voor mensen die nooit eerder een meerdaagse deden. “Vanwege de balans tussen pittig en ontspannend”, zegt hij. “Lastige stukken worden royaal gecompenseerd door natuurpracht. Dit is de mooiste, meest eenvoudige manier om een divers stuk Ardennen te zien.”

Vooral de grote variatie aan landschappen en wandelpaden verblijdde Arne. “In de Ardennen gebeurt het weleens dat je vier uur lang op dezelfde bosweg wandelt. Dat is bij de Escapardenne nooit het geval.” Het pad leidt langs bijzondere plekken. Zoals het onvoltooide kanaal van de Ardennen naar Rotterdam, waar de natuur het overnam. “Ook het laatste stuk langs de Ourthe is beeldschoon.”

De tocht bestaat uit twee delen: van Ettelbruck naar Kautenbach (53 km) en van daaruit tot in La Roche-en-Ardenne (104 km). “Zowel aan het begin, op het einde als onderweg sluit de Escapardenne aan op het openbaar vervoer”, zegt Arne. “Verloren lopen is door de prima markeringen onmogelijk.”

Te voet doorheen de Ardennen, dat kan onder meer via de GR14 of Transardennaise, maar voor Arne is de minder bekende Hoge Ardennenroute the way to go. Opgelet: deze is een pak steviger dan de Escapardenne. “Het is geen officiële route, wel een initiatief van Hiking Advisor, een online platform dat meerdaags stappen promoot. De Hoge Ardennenroute combineert verschillende paden en routes. De bedoeling is zo hoog mogelijk te blijven, weg van de beschaving.”

Op de website van Hiking Advisor – klik onder ‘Hoofdmenu’ op ‘HA wandelroute’ – vind je een uitgebreide gids met gratis te downloaden kaarten en gpx-bestanden van de hele route. Daarin ook een heleboel alternatieven. “Zo moet je enkele keren de Semois doorwaden, maar die oversteken kan je ontlopen door een andere route te volgen. Er zijn eveneens mogelijkheden om stukken te packraften. Doordat je onderweg geen aanduidingen tegenkomt, is dit de ideale tocht voor mensen die beter willen leren navigeren met kaart en kompas. Heb je het gehad, dan neem je een trein of bus en ben je snel thuis. Dat is elders in Europa wel even anders.”

De West Highland Way is terecht het populairste wandelpad van Groot-Brittannië: de Schotse Hooglanden vormen een magnifiek decor. Dit langeafstandspad loopt grotendeels over brede, goed onderhouden paden. “Dat maakt het alweer een perfecte introductie voor mensen die voor het eerst een meerdaagse tocht ondernemen”, zegt Arne.

De natuur is “overweldigend schoon”. En toch is deze tocht laagdrempelig. Je maakt het zo avontuurlijk als je zelf wilt. Hikers die gesteld zijn op een bed, kunnen overnachten in talloze B&B’s. “Maar evengoed kan je dankzij de freedom to roam overal wildkamperen, met uitzondering van de omgeving rond Loch Lomond. Ook bevoorrading is makkelijk te vinden.”

Elk jaar stappen 50.000 mensen de West Highland Way. Omwille van die drukte raadt Arne mei of september aan als optimale wandelperiode. “Dan is het weer ook het stabielst. En vooral: dan heb je minder last van midges, kleine bijtende insecten die muggen er sympathiek doen uitzien.”

De bekendste alpentrektocht loopt rond de Mont Blanc. “Qua hoogtemeters is het best een pittige hike, maar nergens wordt die gevaarlijk. De bergpassen zijn breed en gaan tot ongeveer 2.500 meter hoogte.” De Tour du Mont Blanc is goed aangeduid, er zijn voldoende plekken om water te filteren en in elk dorp of stadje valt er wat te rapen om te eten. “Op tien dagen tijd aten we slechts twee keer een zakje gevriesdroogd eten”, aldus Arne.

In de zomermaanden is de Tour du Mont Blanc zeer populair. “Maar met recht en reden: het is ongelooflijk mooi en divers. Je hebt echt het gevoel dat je in de bergen zit. Je vertrekt in Frankrijk, maar doorkruist ook Italië en Zwitserland, wat een extra dimensie verleent aan de tocht. Als je de West Highland Way hebt gedaan, dan is dit de logische volgende stap.”

Jotunheimen is geen trektocht op zich, wel een Noors nationaal park dat zich prima leent tot zelf uitgestippelde wandelingen. Het ‘huis van de reuzen’ heeft zijn naam niet gestolen: dit park herbergt de hoogste pieken van het land, zoals Galdhøpiggen en de Glittertind. “Veel langeafstandsstappers dromen van Scandinavië omdat het een wandelparadijs is”, stelt Arne. “Niet in het minst omwille van het allemansrecht: in Noorwegen, Zweden, Finland en IJsland mag je gaan waar je wilt en overal je tent opzetten.”

En ook al is de infrastructuur enorm goed, zo meent Arne, “toch heb je onderweg een waar wildernisgevoel. Beschaving is er niet. Op dat vlak zijn Noren conservatief: dit nationaal park zal nooit een skigebied worden.” Op een viertal uur van Oslo is Jotunheimen gemakkelijk te bereiken. Ook tochten plannen is eenvoudig. “De paden zijn zodanig gemarkeerd dat je niet kan verdwalen. Zelfs bij dichte mist zie je meestal de volgende markering al.”

Over of langs de Pyreneeën verbinden drie langeafstandspaden de Atlantische Oceaan met de Middellandse Zee. GR11 aan Spaanse kant, GR10 in Frankrijk en daartussen slingert de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP). Arne, die er stukken van stapte, vindt de HRP de interessantste van de drie. “In tegenstelling tot de GR blijft de HRP zo hoog mogelijk. Je moet dus niet elke dag helemaal naar boven en terug naar beneden. Niet dat je geen hoogtemeters overwint – integendeel – maar je daalt zelden af naar de beschaving.”

De HRP heeft geen vaste markering. Soms loopt de tocht wel samen met een GR of een ander wandelpad. “Maar evengoed kruip je over blokkenvelden en volg je steenmannetjes.” Volgens Arne is dit de lastigste van de zes wandelingen, “maar ook een van de mooiste die ik ooit stapte. Als je al het voorgaande succesvol hebt afgewerkt, dan kan je deze ook aan.”