De meest voorkomende wandelblessures

Vaak wandelen is en blijft de beste oplossing voor al wie wandelblessures wil vermijden. Let wel op dat je er niet té enthousiast invliegt: start niet met een marathonwandeling, maar bouw langzaam en gestaag je aantal kilo- en hoogtemeters op. Voorzien van de juiste wandelschoenen en technische wandelsokken uiteraard, dat spreekt voor zich. Kies altijd voor synthetische of wollen sokken, want katoenen kousen houden je voeten niet droog. Als je huid lang vochtig blijft, wordt de kans op blaren groter.

Aangevuld met een paar degelijke inlegzolen, die extra schokdemping, steun en comfort bieden, en een set ondersteunende wandelstokken beschik je zo over het ultieme wandelsysteem voor optimaal stapcomfort.

De vaakst voorkomende wandelblessure zijn blaren. Nochtans zijn er heel wat voorzorgen die je kan nemen om die pijnlijke vochtblaasjes te voorkomen.

Ga je vaak wandelen en ben je uitgerust met de juiste wandelschoenen, sokken en zolen? Dan is je voeten regelmatig insmeren met een speciale voetspray het beste wat je kan doen om de huid van je voeten wat steviger te maken.

Ook tijdens het wandelen kan je heel wat doen om blaren geen kans te geven.

• Tijdens een tussenstop je wandelschoenen even uitdoen voor wat frisse lucht is géén goed idee. Al wandelend zwellen je voeten namelijk op, waardoor je ze nadien niet meer makkelijk in je schoenen zal krijgen. Tip: maak liever je veters wat losser tijdens een pauze of dompel desnoods je voeten in een koud beekje om de zwelling in te dijken. Droog je voeten nadien goed af, trek een vers paar kousen aan en you’re good to go!
• Heb je – alle preventietips ten spijt – toch een blaar opgelopen? Dan zijn er twee mogelijkheden: de blaar openprikken met een steriele naald of veiligheidsspeld, verzorgen en afplakken met een blaarpleister. Of gewoon vanzelf laten uitdrogen en genezen. In het eerste geval is het van groot belang dat de naald goed ontsmet is (hou ’m even in de vlam van een lucifer of aansteker) en dat het gaas steriel is. De blaar zelf verzorg je best met betadine of jodium.

•  Een likdoorn of eksteroog is een ingegroeide eeltplek die voornamelijk op de voetzool of de tenen voorkomt. Een erg pijnlijke aangelegenheid die je maar beter kan vermijden!

• Draag altijd schone en droge sokken – mensen met zweetvoeten hebben vaker last van likdoorns.

• Koop geen schoenen die te smal of te krap zitten, om langdurige druk te vermijden.

• Draag binnenshuis niet de hele tijd gesloten schoenen, maar loop af en toe eens op blote voeten rond.

• Toch een likdoorn? Er bestaan speciale likdoornpleisters die de druk op de huid wegnemen.

•  Hielkloven ontstaan door overmatige eeltvorming in combinatie met een droge huid. Door een constante druk op de huid, bijvoorbeeld tijdens het wandelen, kan het eelt barsten en krijg je pijnlijke kloven.

• Draag altijd goed passende schoenen die niet over de huid schuren.

• Stel je voeten niet te vaak bloot aan extreme temperaturen of vochtige omstandigheden.

• Hou de vochtbalans van je huid op peil door middel van een speciale, vochtinbrengende crème.

• Je kan de eeltlaag op je hielen regelmatig (laten) verwijderen met een puimsteen of een voetvijl. Let wel op dat je niet te veel eelt wegvijlt, want dit kan hielkloven net in de hand werken!

• Schimmels zijn dan weer micro-organismen die zich prima in hun vel voelen op warme, vochtige plaatsen. Voeten die de hele dag in gesloten schoenen verpakt zitten, zijn dan ook een ideale voedingsbodem voor schimmels.

• Draag goed ventilerende schoenen.

• Was dagelijks je voeten – liefst zonder zeep – en droog ze goed af.

• Gebruik indien nodig een schimmelremmende crème of jodium.

Zelfs al ben je perfect voorbereid en getraind, je enkel verstuiken na een onverwachte beweging kan iedereen overkomen. Al bestaan er ook hier tips om het risico op verrekte of gescheurde enkelgewrichtsbanden te verkleinen.

• Draag wandelschoenen met een hogere schacht, die meer ondersteuning voor je enkelgewricht bieden. Ideaal voor mensen met zwakkere enkels of na een eerdere verstuiking.
• Gebruik wandelstokken om je enkels te ontlasten: zij geven extra stabiliteit, steun en schokdemping voor je gewrichten.
• Kies voor vlakke of licht glooiende paden op minder uitdagend terrein en hou je ogen open voor kuilen en boomwortels.
• Doe spierversterkende oefeningen om je enkels te verstevigen.

Kon je een verstuiking toch niet vermijden? Hou je enkel dan koud met een icepack of een zak ijsblokjes in een handdoek gewikkeld. Laat een drukverband aanleggen en zorg voor veel rust, met je voet omhoog. Bij een lichte verstuiking ben je na twee weken weer op de been.

Behalve blaren, likdoorns en schimmels zijn er nog heel wat blessures die door overbelasting het pad van de wandelaar kunnen kruisen. Denk maar aan rugklachten, pijnlijke voeten, een ‘lopersknie’, een ontstoken scheenbeenvlies en spierpijn allerhande. Gelukkig zijn dat blessures die zelden blijvende letsels opleveren en met voldoende rust te genezen zijn.

Twee iets minder onschuldige blessures zijn hielspoor en een overbelaste achillespees. Een overbelaste achillespees kan je vrij makkelijk voorkomen, omdat je dit langzaam voelt opkomen. Hielspoor is wat lastiger te vermijden, omdat het ontstaat door een abnormaal botuitsteeksel dat pijn kan veroorzaken ter hoogte van het hielbot. De pijn is het gevolg van een ontsteking van het onderliggende weefsel door overbelasting.

• Draag de juiste wandelschoenen die geschikt zijn voor jouw type voeten, eventueel met inleg- of steunzolen.
• Verlaag je wandeltempo, bouw je afstanden langzamer op en las regelmatig rustpauzes in.
• Haal overbodig gewicht uit je rugzak of wandel indien mogelijk zonder rugzak.