De mooiste plek om je tent op te zetten

Stel je voor: na een lange dag wandelen of fietsen zet je -pompaf maar gelukkig- je tent op een bergtop tussen berkenbomen, dennenbomen en vlierbomen. Je plukt wat verse bramen van een struik en mikt ze in je mond terwijl je mijmerend naar het uitzicht staart: kilometers ver alleen maar bos. Af en toe wandelt een ree voorbij en fladdert een sperwer langs. Je avondmaal pruttelt boven het kampvuur. Daaromheen liggen paletten met kussens, zodat je je er straks kan verwarmen of gezellig napraten bij de knus knetterende vlammen. Klinkt als het paradijs? Dat is het ook! En je vindt het in La Roche-en-Ardenne.

Marc Ceulemans is trots op zijn outdoorwalhalla. Het domein is zo’n twee voetbalvelden groot. Verschillende soorten bomen en struiken wisselen elkaar af en je ziet er een waaier aan dieren passeren: “Van reeën tot kraanvogels, hagedissen, vossen, everzwijnen en soms zelfs een wasbeer. De reeën zie ik bijna elke dag, ’s avonds hoor je ze blaffen”, vertelt hij. Te midden van al die natuur heeft hij enkele bivakplaatsen voorzien. “Hier mag iedereen gratis een nachtje komen overnachten. Er zijn twee à drie tenten tegelijk welkom, zo blijft de rust bewaard.”

Iedereen die op een avontuurlijke, sportieve manier rondtrekt, is welkom. Er passeren verschillende wandelroutes langs ‘zijn’ berg. “De Eisleck Trail, de GR 57 en de Transardennaise lopen vlakbij”, weet hij. “Er komen dus veel wandelaars overnachten.” Naast wandelaars krijgt hij ook veel fietsers en packrafters op bezoek. “Uiteenlopend volk en daarom boeiend!” vindt hij.

“Ik wil niet concurreren met campings. Hier draait het om bivakkeren, niet om kamperen”, benadrukt Marc. “Bivakkeerders zijn outdoorliefhebbers die met weinig content zijn. Na een dag wandelen, fietsen of kajakken zetten ze hun tent op, maken een vuurtje en kruipen hun tent in. De volgende ochtend staan ze op ’t gemak op en trekken ze verder.” 

Daarmee volgt hij het basisprincipe van Welcome To My Garden: een online platform waar trage reizigers een gratis kampeerplek vinden, bij mensen in de tuin. “Ik bied bezoekers een veilige plek voor de nacht, waar ze hun tent kunnen opzetten, vers drinkwater krijgen en wat hout om een vuurtje te maken. En waar ze eventueel hun verhaal kunnen delen.” 

In een dagboek mogen bezoekers hun bevindingen, ervaringen en tips achterlaten voor Marc en voor volgende bezoekers. “Zoals het ‘huttenboek’ dat vroeger in berghutten lag. Zo kunnen mijn gasten inspiratie uit elkaars routes halen. En voor mij is het leuk om te lezen wat ze van deze plek vinden. De commentaren zijn unaniem lovend”, glundert hij.

In 2022 kreeg hij in totaal ongeveer honderd mensen op bezoek, vaak groepjes van 3 of 4 vrienden. Er kwamen Walen, Vlamingen, Fransen, Duitsers, Engelsen, Nederlanders … Van gezinnen met kinderen tot avonturiers op leeftijd. “Vorige week was er een gezin met tienerkinderen op bezoek, met de rugzak. Het was hun eerste ervaring met bivakkeren en ze waren lyrisch, noemden dit het paradijs. Ze aten pannenkoeken aan het kampvuur en speelden petanque. Ze hebben twee volle bladzijdes in mijn huttenboek volgeschreven.”

“In de zomer verbleef hier een fietser van voorbij de zeventig. Hij stapte van zijn fiets en haalde een blokfluit tevoorschijn. Ik speel zelf gitaar en blokfluit, dus we hebben ’s avonds samen aan het kampvuur gemusiceerd.”

Eén keer heeft hij bezoekers geweigerd: “Bij aankomst begonnen ze een volledige kampeeruitzet uit hun camionette te laden, van een bungalowtent tot tafels, stoelen en bakken bier. Ik heb hen vriendelijk verwezen naar een camping in de buurt. Zoals ik al zei: het gaat hier om bivakkeren, niet om kamperen.”

“Ik heb een mini-basekamp gecreëerd”, vat Marc samen. “Het is primitief, maar al het nodige is aanwezig.” Met een code die ze bij aankomst ontvangen, krijgen bezoekers toegang tot het tuinhuis. Dat lijkt misschien een groot woord voor het knalblauwe, houten hutje. Maar dit gebouwtje van een vierkante meter herbergt een toilet, kookgerei, boeken en kaarten, potten en pannen, reservedekens en meer. Dit mag je verwachten:

•    Water: “Ik leg altijd een bidon vers water klaar voor bezoekers.”

•    Droogtoilet: In een blauw, houten hutje, ooit een speelhuisje, installeerde Marc een droogtoilet. “Dat is biologisch, met zagemeel. Er wordt geen water gebruikt.” 
•    Buitendouche tussen de bomen: “Elke ochtend vul ik een kan met koud water. Die hang ik op twee meter hoogte, in de zon. Tegen de avond is het water opgewarmd en kunnen er twee personen douchen. Een scherm biedt privacy.”   

•    Kampvuur: “Om het kampvuur liggen paletten met kussens, de ideale plek om een actieve dag af te sluiten.”
•    Potten en pannen: “Wie wil koken of grillen, kan een gietijzeren pot aan drie palen hangen, boven het vuur. Er ligt een stapel hout die bezoekers mogen gebruiken.”

•    Drankje: “De overnachting is gratis, maar wie wil, koopt een glas wijn of een biertje voor aan het kampvuur.”

•    Spelletjes: “Je kan hier boogschieten, schaken, Kubb of petanque spelen.”

•    Mini-bibliotheek: “Er staat een reeks boeken met wandelroutes uit de buurt.”

•    Reservedekens: “Sommige bivakkeerders worden door de koude verrast in de Ardennen. Een extra deken komt dan goed van pas.”
•    Gsm opladen: “Binnenkort kunnen bezoekers hun smartphone opladen via een zonnepaneel. Want mensen gebruiken geen routekaarten meer, alleen nog Komoot en andere apps voor hun routes.” 

Marc werkte zijn hele loopbaan als technisch inspecteur bij TotalEnergies in de Antwerpse haven. Nog steeds woont hij deels in Antwerpen. “De stad heeft haar voordelen, maar ik ben toch liever in de natuur. Zo’n 80% van de tijd breng ik in de Ardennen door.”

Hij is een avonturier pur sang. Regelmatig doet hij aan toerkajak, bergbeklimmen, mountainbiken en oriëntatielopen, in binnen- en buitenland. “Oriëntatielopen is geweldig voor het geheugen, die sport helpt je geest alert te blijven. Ik merk daar vandaag de weldaad van.” Nog steeds neemt hij deel aan meerdaagse wedstrijden en geeft hij cursussen oriëntatielopen aan jongeren in De Mosten in Hoogstraten. “Vlot kunnen omgaan met kaart en kompas vind ik één van de belangrijkste outdoor-aspecten”, stelt hij. “Het wordt vaak heel ingewikkeld voorgesteld, maar eigenlijk is het zo moeilijk niet.”

Het is ook dankzij het oriëntatielopen dat Marc en zijn vrouw 25 jaar geleden op de bergtop in La-Roche-en-Ardenne belandden. “We namen samen deel aan een oriëntatieloop in de omgeving van La Roche. Nadien raakten we aan de praat met een ander deelnemend koppel, dat ons uitnodigde in hun chalet. Het was daar prachtig! We vroegen hen of er toevallig iets te koop stond in de buurt, maar helaas. Enkele maanden later belde dat koppel ons op: er was vlakbij een chalet te koop gezet! Mijn vrouw en ik gingen meteen kijken. Dat bleek niets te zijn, maar onderweg stootten we toevallig op dit domein. De weg was dichtgegroeid met brem, we konden er met de auto niet door. Het bleek een schitterende plek te zijn. We hebben hier eerst gekampeerd, op een windstille nacht in juni. De bergtop hing vol met glimwormen, waardoor het hele bos verlicht was. Een fantastisch zicht! We hebben het domein gekocht en vernoemden onze chalet naar die glimwormen: ‘Les Lucioles’.” 

In 2020 overleed Marcs echtgenote aan kanker. “Na haar dood ben ik tien dagen de Alpen in getrokken met mijn rugzak en tent, om alles op een rijtje te zetten. Ik keerde gelouterd terug. Mijn echtgenote was mijn compagnon voor alle avonturen: wij deden samen fietstochten, bergtochten, oriëntatielopen. Ik besefte dat ik zulke avonturen moest blijven beleven om niet in een zwart gat te vallen. Daarom heb ik me als host aangeboden via Welcome To My Garden. Bovendien was het een fijne manier om tijdens de pandemie contact met mensen te hebben.”  

Marcs chalet staat op honderd meter van de bivakplekken. “Ik heb er massa’s muziek, boeken en mijn wandelschoenen. Ik hoef geen luxe en red me met één zonnepaneel. Ik ga zelf graag op ontdekking in deze regio. Wandelen, mountainbiken, kajakken of zwemmen in de Ourthe. Mijn rugzak en tentje staan altijd klaar om eropuit te trekken.” 

“Ik toon bezoekers waar ze hun tent mogen opzetten en laat hen verder met rust, maar blijf wel bereikbaar. Ik bied ze privacy. Al gebeurt het soms dat ik ’s avonds met gasten aan het kampvuur zit. Dat is gezellig en goed voor mijn talenkennis”, lacht hij. “Ik heb alleen nog maar toffe mensen op bezoek gekregen. En ik geniet ervan dat mensen van mijn domein genieten.” 

Deze zomer gaat hij met zijn kleindochters kajakken in Friesland of fietsen aan de Cap Gris Nez in Frankrijk. Waar hij dan gaat overnachten? “Op Welcome To My Garden-kampeerplekken langs onze route, natuurlijk!”