“Al van bij onze ontmoeting koesterden Niels en ik plannen om samen een wereldreis te maken. Een concrete vormgeving hadden we niet, dus er zijn heel wat brainstormsessies aan voorafgegaan. Een terugkerende wens was dat we op een trage, bewuste en duurzame manier zouden reizen. Op zeker moment stelde Niels voor om met de fiets te gaan en toen heb ik hem voor gek verklaard. Ik was helemaal geen fietser, ik fietste niet eens graag! Een wereldreis met de fiets, dat is iets voor atleten en supersportievelingen – en dat ben ik niet. Dus hebben we dat idee geparkeerd, maar het zaadje was wel geplant.”
“Niels kocht het boek ‘One year on a bike’ van Martijn Doolaard, die van Amsterdam tot Singapore fietste. Dat boek lag wekenlang bij ons thuis op tafel, dus ik kon er niet naast kijken – die verhalen en foto’s waren prachtig. Ook online begon ik te lezen over mensen die aan bikepacking deden. Zo groeide het zaadje in mijn hoofd. Tijdens een reis met de camper door Nieuw-Zeeland huurden we enkele dagen een fiets. We vonden het zalig om de hele dag buiten te zijn, in beweging, en ons vrij te voelen. Dus toen zei ik tegen Niels: oké, we doen het.”
“Ik was helemaal geen fietser.”
– Stefanie
“We hebben ruim de tijd genomen om ons voor te bereiden. Eerst en vooral hadden we fietsen nodig. We kochten elk een trekkingfiets met bredere banden om ook offroad te kunnen rijden. En omdat we zo budgetvriendelijk mogelijk wilden reizen, zochten we een tent, slaapzakken en slaapmatjes uit. We hebben de A.S.Adventure-winkel van Gent toen zowat geplunderd!”
“Onze omgeving reageerde positief op ons plan. “Waar gaan jullie dan naartoe?” wilde iedereen weten. Dat vonden we een goede vraag – daar hadden we op dat moment zelf nog niet echt over nagedacht.”
“Toen ik aan mijn vader vertelde dat we op fietsreis zouden gaan, antwoordde hij: “hoe ga je dat doen, je kan zelfs geen fietsband vervangen?!” Intussen kan ik hem geruststellen, want we hebben op dat volledige jaar maar twee platte banden gehad. We hadden geïnvesteerd in fietsbanden van Schwalbe en dat heeft ons veel miserie bespaard. Ik kan dus nog steeds geen band vervangen…”
“We besloten om met de seizoenen mee te fietsen. We wilden liever niet in het ijskoude noorden zijn in de winter, of in de zomer wegsmelten in het snikhete zuiden. Het leek ons wel wat om in de zomer te starten vanuit Alaska en van daaruit zuidwaarts te fietsen tot in Patagonia. Spoiler alert: daar zijn we nooit geraakt. We zouden 1 april 2020 vertrekken, hadden ons huis verkocht en onze job opgezegd, maar toen kwam covid en ging de wereld in lockdown.”
“Na de zomer versoepelden de regels en vertrokken we met de fiets naar Spanje. Maar toen we daar twee maanden later aankwamen, volgde er opnieuw een lockdown. We overwinterden in Spanje, in de hoop dat het snel beter zou gaan met de wereld, maar dat bleek niet zo te zijn. Dus keerden we met een gehuurde auto – met daarin onze fietsen- terug naar België. Onze fietsreis stelden we uit tot de pandemie geweken was.”
“In februari 2022 zijn we uiteindelijk écht vertrokken. Intussen hadden we die fietstocht naar Spanje al gehad bij wijze van test en we vonden het de max om op die manier onderweg te zijn. We fietsten door Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, Ijsland en vervolgens vlogen we naar Canada, om vanuit Vancouver tot in Mexico te fietsen, via de Rocky Mountains.”
“We hebben onderweg meermaals onze route bijgesteld. Die vrijheid is het grote voordeel van reizen met de fiets: we moesten nergens op een bepaald moment geraken. Dus vonden we het ergens mooi, dan zetten we daar onze tent op – ook al was dat na amper 20 kilometer fietsen.”
“We hadden één gouden regel: we zeggen overal JA op!”
– Stefanie
“Voor onze routes gebruikten we de premium-versie van Komoot en ook op bikepacking.com vonden we schitterende wegen. Natuurlijk luisterden we naar het advies van de locals, want die weten vaak de leukste plekjes. We hadden één gouden regel: we zeggen overal JA op! Dus als iemand ons een toffe tip gaf of ons uitnodigde, gingen we daarop in. Zo werden onze routes vanzelf gevormd.”
“We werden regelmatig aangesproken aan de supermarkt. Onze fietsen trokken de aandacht en locals vroegen ons waar we vandaan kwamen en waar we naartoe reden. We raakten dan aan de praat en werden vaak uitgenodigd – soms mochten we zelfs vier dagen blijven en belandden we mee op verjaardagsfeestjes van hun familieleden. Die reis heeft echt ons geleerd om niet wantrouwig te zijn, want de meeste mensen deugen – onze ervaringen zijn daarvan het bewijs.”
Op één jaar tijd hebben we 160 nachten bij locals overnacht. Dat is bijna de helft! De andere nachten sliepen we in onze tent. We waren zelf verbaasd dat we overal zo welkom waren. Een keer waren we uitgenodigd om een weekend bij een koppel in Colorado door te brengen. We waren toen zes maanden onderweg en ik sukkelde met een overbelaste knie. Toen die mensen ons vertelden dat ze een dogsitter zochten omdat ze enkele weken afwezig zouden zijn, keken Niels en ik elkaar aan en dachten hetzelfde: dit is een match made in heaven! We verbleven in totaal vijf weken daar in Colorado, met de Rocky Mountains als achtertuin – een fenomenale omgeving!”
“We kunnen nog steeds amper vatten hoeveel mensen we hebben leren kennen en hoe bijzonder zij voor ons geworden zijn. We zijn ervan overtuigd dat het door die fietsen en het buiten-zijn komt. Met verschillende van die mensen hebben we nog steeds contact.”
• “De Vakantiefietser geeft herstelcursussen van één dag rond de basics: een fietsband vervangen, remmen en fietsketting onderhouden…”
• “Op YouTube zijn de filmpjes van Roel Peerenboom een aanrader. Hij legt heel duidelijk uit hoe je fietsherstellingen moet doen.”
• “Via Warm Showers bieden fietsreizigers elkaar wereldwijd een slaapplek aan. Dat kan een bed zijn of een plekje in de tuin om je tent op te zetten.”
• “Voor mooie fietsroutes keken we op Komoot en op bikepacking.com.”
“We leefden op het ritme van de natuur. We stonden op zodra de zon opkwam en kropen in onze tent wanneer de zon onderging. Dat betekende dus lange nachten in de winter - en tijdens de zomer werd het in Ijsland maar niet donker. Bij het ontwaken pakten we meteen onze tent in en maakten de fietsen vertrekkensklaar. Daarna maakten we havermout met water op ons kookvuurtje - zo hoefden we geen melk mee te sleuren – en pimpten die met fruit en kaneel. Havermout geeft veel energie, weegt weinig en is makkelijk mee te nemen in je fietstas. In Mexico maakten we vaak tortilla’s met pindakaas, banaan, rozijnen en chocolade. Zo lekker!”
“Na het ontbijt gingen we op pad. We stopten af en toe voor een snack. Rond de middag zochten we een mooie plek om te lunchen. Dat vond ik altijd een van de leukste momenten van de fietsdag: het is zalig om buiten te lunchen, op een idyllisch plekje, vooral bij mooi weer! Ik nam me voor om dat ook in België te blijven doen. Eten smaakt beter in de natuur, de buitenlucht geeft een extra dimensie aan je lunchpauze.”
“Na onze pauze fietsten we verder en rond 16 of 17 uur begonnen we uit te kijken naar een slaapplek. Vaak sliepen we bij mensen in de tuin of vonden we een plekje via Warm Showers. We kampeerden veel in het wild, maar in een nationaal park sliepen we altijd op een camping.”
“We zetten onze tent op en wasten ons, in de rivier of met behulp van onze waterzak-douche, die we in een boom hingen. Niels kookte terwijl ik onze slaapzakken en matjes installeerde. Na het eten lazen we op onze e-reader, selecteerden we foto’s en schreven we op onze blog over wat we die dag allemaal meegemaakt en gezien hadden. Meestal vielen we als een blok in slaap, want zo’n hele dag fietsen is best vermoeiend.”
“Tijdens zo’n tocht focus je op de basis: fietsen, eten en slapen. We moesten het ook met minder comfort stellen dan we gewend zijn: er was vaak geen wc en we wasten ons in de rivier. Dat is enorm bevrijdend en geeft zoveel voldoening. Ik raad het iedereen aan - al is het maar voor een weekend - om terug naar de basis te gaan.”
“Hoeveel kilometer we op een dag aflegden, was afhankelijk van het terrein en de weersomstandigheden. Ik gok dat we gemiddeld zo’n 50 tot 60 kilometer fietsten. De dagen dat we 100 kilometer in de benen hadden, zijn op één hand te tellen. We hadden wel een richting maar geen vast doel voor ogen, dus moesten we ons niet haasten om er te geraken.”
“Qua natuurpracht is de Icefields Parkway in Canada onovertroffen. Die route is 230 kilometer lang en voert je van Jasper National Park naar Banff National Park, door de spectaculaire Canadese Rocky Mountains, langs bergen, gletsjers en watervallen.
Daarna fietsten we The Great Divide, een offroad fietsroute vanuit Banff in Canada, dwars door de USA. Op Canadese stuk hebben we onderweg veel grizzlyberen gezien. Dat is telkens een magisch moment - en ook een moment waarop je het bijna in je broek doet – je voelt je écht in de wildernis.”
“Met de fiets beland je op plaatsen waar je anders nooit zou komen. Zo fietsten we in Mexico de Baja Divide, een route over een schiereiland dat vasthangt aan de grens met de USA. Er is één weg op dat schiereiland, maar wij kozen ervoor om offroad te fietsen en zigzagden naar het zuiden van die peninsula. We arriveerden in San Evaristo, een vissersdorpje. Je kon daar enkel met de fiets of per boot geraken, want met de auto was het bijna niet te doen. Daar waren we NOOIT beland als rugzaktoerist. We kwamen er na een loodzware fietsdag aan, waarbij we onze fiets op steile stukken naar boven hadden moeten duwen. Maar dat plekje was een klein paradijs aan het strand. ’s Ochtends vertrokken de vissers en ’s avonds lag hun vers gevangen buit op ons bord. Dat vond ik geweldig!”
“Tijdens een beklimming op een smal pad wandelde naast mij, op 5 meter afstand, een beer mee naar boven. Ik wilde maken dat ik daar wegkwam, maar ik kón gewoon niet sneller. Nu is dat een grappige anekdote, maar toen was dat even spannend.”
“Niels heeft zo’n beer van wel héél dichtbij kunnen bewonderen. Hij was sneller een helling opgereden en wachtte op de top op mij, toen van achter een struik een grizzlybeer oprees op zijn achterpoten. Niels is heel rustig achteruitgegaan. De beer was nieuwsgierig, maar had gelukkig meer interesse in de bessen aan de struik dan in hém.”
“Het blijft onwerkelijk! Ik voel me trots dat ik dat avontuur aankon. En ik vind het heel mooi dat we dat avontuur samen beleefd hebben, dat we tegen elkaar kunnen zeggen “weet je nog toen die keer…”. Zo gaan die herinneringen niet verloren. We hebben onderweg veel geleerd, ook als koppel. Je leert elkaar zoveel beter kennen.”
“Ik voel me trots dat ik dat avontuur aankon.”
– Stefanie
“We zijn sterker teruggekomen. We zijn ook getrouwd onderweg. We fietsten van Gent naar Limburg, waar een deel van de familie woont, en gaven daar ons ja-woord voor we naar het noorden reden. Niels had me vier maanden voor ons vertrek ten huwelijk gevraagd en natuurlijk had ik ja gezegd. En omdat we toch al een afscheidsfeest zouden geven, besloten we dat te combineren met ons trouwfeest. We lieten een frietkraam komen – zo konden we nog Belgische frieten eten voor ons vertrek!”
“We zijn een jaar onderweg geweest. Toen we weer in België aankwamen, was het weerzien met vrienden en familie heel leuk, maar het bleef kriebelen. Dus zijn we terug de fiets opgestapt en tot in Slovenië gefietst, via Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk. En pas toén waren we klaar om terug naar België te keren. We hadden een vaste basis nodig om ons geworteld te voelen. Net op dat moment vertrokken vrienden voor een half jaar op fietsreis en ze vroegen of we hun huis wilden huren. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar: het was tijd om thuis te komen. Eens terug in België ben ik bij A.S.Adventure aan de slag gegaan, dus toen was de cirkel rond. En we zijn nog niet uitgefietst hoor. Voortaan doen we gewoon kortere fietsvakanties.”
“Twijfel niet aan jezelf! Ik had NOOIT van mezelf gedacht dat ik het zou aankunnen, want ik was helemaal geen fietser. Maar ik heb het wél gedaan en ik kan daar zo ontzettend trots op terugkijken. Je traint jezelf onderweg. Tijdens onze fietstocht naar Spanje reden we via Frankrijk en Zwitserland. We vertrokken gewoon en deden kleine dagetappes – en plots waren we de Alpen aan het overfietsen! Dat voelt crazy: nooit gedacht dat dat mogelijk was. Maar het geeft zoveel voldoening. Dus laat je vooral niet afschrikken.”
“Aan beginnende fietsreizigers raden we Denemarken, Zweden en Noorwegen aan. Denemarken heeft het shelter-systeem: verspreid over het hele land staan kleine hutjes waarin je gratis mag slapen. Dat principe wakkert echt de outdoor-mindset aan. Je hoeft niet te reserveren, het is first come first serve. Wel is er de Shelter app (voor iOs en Android) waarin je kan nagaan waar de shelters zich bevinden. In Zweden en Noorwegen bestaat het allemannsretten, ofwel het ‘recht om rond te zwerven’. Je mag overal wildkamperen met respect voor de natuur. Dat maakt die landen heel toegankelijk als fietsland. En er lopen bijzonder mooie fietsroutes die niet te intensief zijn.”
“Op elke fiets hingen zowel achteraan als vooraan twee fietstassen, een stuurtas en een frametas. Boven op onze achterste fietstassen bonden we een dagrugzak voor wandelingen. Toen we Mexico binnenreden, lag onze focus minder op wandelen en hebben we die rugzakken en onze warme kleding naar huis opgestuurd om ruimte te maken voor extra water, want het was er warmer en we zouden door een stuk woestijn rijden.”
“Neem vooral niet te veel mee, want je moet het allemaal zelf meesleuren. Less is more!”
• Een tent: “We kozen voor een tunneltent voor drie personen, zodat we extra ruimte hadden. Onze fietstassen stonden in de voortent en bij slecht weer kookten we daar.”
• Fietstassen: “Wij kozen voor Ortlieb, dat is absoluut topkwaliteit. Die tassen zijn 1000% waterdicht, er is nooit een druppel doorgesijpeld.”
• Fietsbroek met zeem: “Zo voorkom je irritatie en zadelpijn.”
• Kleding met merinowol: “Merinowol is licht, compact, droogt snel én stinkt niet. Dat heb je gewoon nodig op fietsreis! Ik kon een week lang met hetzelfde T-shirt fietsen zonder vieze geurtjes. Van T-shirts tot sokken en thermisch ondergoed.”
• Regenjas: “We hebben 50 dagen regen gehad, kleine buitjes niet meegeteld. Een regenjas is een lifesaver op zo’n moment.”
• Fiets-gps: “De batterij van zo’n toestel gaat langer mee dan die van een gsm. We laadden de fietsroutes van Komoot in onze Wahoo. Niels had die op zijn stuur hangen. Af en toe vroeg ik hoeveel kilometer we al afgelegd hadden en dan liet hij mij raden.”
• Powerbank: “We hadden er elk één bij van Waka Waka, met een zonnepaneel en een zaklamp erin.”
• Compact stoeltje: “Na een dag op de fiets is het fijn om ’s avonds niet op de grond te moeten zitten, maar comfortabel in een stoeltje, bijvoorbeeld van Helinox.”
Wil je eens testen of een fietsavontuur echt zo leuk is? Goed nieuws: je kan je uitrusting ook huren bij A.S.Adventure. Van fietstassen tot slaapmatjes: huren kan al vanaf één nacht. Kiezen doe je à la carte.