Bikepacken in Kirgizië met A.S.Adventure-medewerker Joris

“Ik had foto’s gezien van de Silk Road Mountain Race, een bekende fietsrace in Kirgizië, en was enorm onder de indruk van de landschappen waar het traject doorheen liep”, vertelt Joris. “In de wedstrijd zelf had ik geen interesse – dan verlies je jezelf in het competitieaspect en geniet je niet van wat je aan het doen bent. Mijn fietsvriend Jeff en ik kozen ervoor de gps-tracks van de ritten te downloaden en het traject van 1.400 kilometer met onze eigen fietsen af te leggen.”

Het grootste deel van Kirgizië is bergachtig. De hoogste toppen van het Tien-Shangebergte reiken tot boven zevenduizend meter en bergpassen tot ruim boven drieduizend meter zijn geen uitzondering. “We moesten dus op alle weersomstandigheden voorbereid zijn. In de valleien zijn de temperaturen in september best aangenaam, maar hoe hoger in de bergen, hoe kouder en onvoorspelbaarder het weer. En je moet elke kilo mee naar boven sleuren.” 

De belangrijkste les leerden de twee vrienden al meteen bij de start: gooi je planning overboord. “De nacht voor ons avontuur begon, regende het voor het eerst in maanden. De onverharde wegen lagen erbij als modderpoelen, waardoor we amper vooruitgang maakten. En op de tweede dag dwong de sneeuw ons om rechtsomkeert te maken. Toen hebben we een knop omgedraaid. We zeiden tegen elkaar: we zien wel wat de dag brengt. Met die ingesteldheid was het elk moment genieten.”

Ook fysiek bleek het traject zwaarder dan gedacht. “Elke dag 120 kilometer fietsen was een beetje ambitieus, dus hebben we ons parcours wat aangepast. We wilden immers ook genieten van het landschap onderweg, zoals bij het Soň-Köl-meer, dat we na een lange klim in de diepte zagen liggen. Daar hebben we bij locals in een joert overnacht, na een stevig avondmaal met thee, brood en ander eten. Hun gastvrijheid was een prachtige ervaring.”

Het voordeel van reizen met de fiets, is de nabijheid met de plaatselijke bevolking. “Als fietser wek je nieuwsgierigheid op en krijg je spontaan hulp aangeboden. Je stelt je kwetsbaar op, je reist traag, je komt op plekken waar auto’s niet komen … Maar je reist ook met respect voor de omgeving waar de locals leven en werken, wat van hun kant ontzag afdwingt. Zonder veel woorden, want Engels spreken ze amper in Kirgizië.”

Op een dag krijgt Joris te maken met een kapotte bagagedrager. Een lokale klusjesman reed met hem naar een ander dorp op zoek naar iemand die hem uit de nood kon helpen. “En die hebben we gevonden! Ik wou hem een extraatje geven voor de rit en al de moeite die hij voor mij gedaan had, maar dat weigerde hij. En dan moet je weten dat mensen in Kirgizië niet in grote weekde leven. Hij was gewoon blij dat hij ons weer op pad kon helpen.”

Op een van de laatste dagen kwamen Joris en Jeff in de problemen toen ze een dagtrip maakten naar een meer in de bergen. De rivier die ze onderweg moesten kruisen, was door het smeltwater breder en wilder dan verwacht. “Een van de vissers aan de overkant kwam door het water naar ons toe gewaad. Hij nam onze fietsen op z’n rug, terwijl wij hem in zijn spoor volgden. Een spannende, maar ook prachtige dagtrip!”

Een passage die geen deel uitmaakte van de Silk Road Mountain Race, en da’s jammer, vonden Joris en Jeff. Dus tipten ze de organisatie en sinds 2020 volgt de race ook hun pad naar het meer en vervolgens dieper de bergen in, waar de finish ligt. De rivieroversteek? Die laten ze wel links liggen. De Kirgiziërs zijn een behulpzaam volk, maar ze hoeven nu ook weer niet klaar te staan om de fiets van elke deelnemer naar de overkant te dragen.